تا همیشه میخواهمت

سلام نیایشم

روزگاری در درونم جوانه زدی و آشیانه ای برای خود ساختی

تو در آشیانه ی خود بزرگ میشدی و گاهی بر من نهیب میزدی که دارم می بالم

خونهایمان از طریق جویی به هم راه داشتند

غذایت به خوراک من بستگی داشت و نفست هم...

تا اینکه آن ریسمان ارتباط من و تو را بریدند

تو دیگر می توانستی در خارج از من زندگی کنی

اما هنوز نه بدون من...

تو باید هنوز از شیر مادر تغذیه میکردی

و حالا می گویند 6 ماه که بگذرد می توانم در کنار شیر از غذای کمکی استفاده کنم

و بعد از یکسال و اندی دیگر شیر هم احتیاج نداری  

جاااااااااان مادر میبینی از وابستگی محض تو به مادر تا استقلال کاملت اندکی بیش از دو سال بود

ولی من از لحظه ی جوانه زدنت تا همیشه به تو محتاجم

نکند زمان فاصله بین ما را بیشتر کند

مرا از تو دور کند و تو را به دیگران نزدیک

میخواهمت مادر برای همیشه ی تاریخ بودنم

امروز 12 بهمن 92